Fot. Stanisław z żoną Heleną

Stanisław Nawrocki urodził się w Krotoszynie 15 października 1900 roku. Syn Michała Nawrockiego i Katarzyny z Mocydlarzów. Pochodził z bardzo patriotycznej i licznej rodziny. Jego rodzeństwo to: Eleonora, Maria, Stefan, Gabriela, Pelagia, Feliks, Tadeusz i Irena. Był kupcem, leśniczym i patriotą.

W 1918 roku włączył się aktywnie w działania, związane z organizacją Powstania Wielkopolskiego. Jego ojciec Michał Nawrocki, wuj Jan Kanty Nawrocki oraz niemal wszyscy bracia i bracia stryjeczni, zaangażowani byli w działalność patriotyczną  oraz powstańczą. Był harcerzem, podobnie jak jego brat Stefan Nawrocki.

To on jako pierwszy wpadł do sali teatralnej Hotelu Bazar w Krotoszynie z okrzykiem: „Powstańcy do broni”! Towarzyszył mu młodszy brat Feliks.
W powstaniu wielkopolskim Stanisław pełnił funkcje łącznikowe, a w walkach pod Borownicą włączony został w skład grupy bojowej Władysława Nawrockiego. Następnie służył w 12 pułku strzelców wielkopolskich.

W czasie wojny polsko – sowieckiej w 1920 roku, brał udział w ciężkich walkach na południe od Białegostoku i dalej pod Baranowiczami, Prużanami, Kojdanami, Kleckiem oraz Mińskiem Litewskim.
W trakcie działań obronnych heroicznie powstrzymywał z oddziałem huraganowe ataki sowieckich wojsk m.in. na miasto Baranowicze, gdzie były bardzo ciężkie walki. W czasie walk uratował jednego z żołnierzy…

Był kapralem. Po zakończeniu działań wojennych przez 55 Pułk Piechoty Wielkopolskiej otrzymał Krzyż Walecznych.

Fot. poniżej: Stanisław Nawrocki w końcu 1920 roku w Krobi, podczas spotkania rodzinnego w otoczeniu: od lewej matka Katarzyna, siostra Irena, ojciec Michał Nawrocki, od lewej stojący: siostra Maria, brat Stefan i siostra Eleonora (Piotrowska).

W okresie międzywojennym był bardzo aktywnym członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ. W końcu lat 20. XX wieku ukończył szkołę kupiecką w Poznaniu.

Po II wojnie światowej przeniósł się do Łagowa Lubuskiego, bowiem otrzymał tam zatrudnienie w ówczesnym Nadleśnictwie Łagów Lubuski (obecnie Nadleśnictwo Swiebodzin). Ponadto bał się prześladowań, w związku z jego udziałem w powstaniu wielkopolskim…(walczył o Zduny) oraz w wojnie polsko – sowieckiej 1920 roku, za którą otrzymał Krzyż Walecznych.

Fot. Zjazd Rodzinny z okazji 25 lat pożycia małżeńskiego Czesława i Pelagii Olenderków (stoją w środku, w pierwszym rzędzie) w Pleszewie oraz 1000 – lecia chrztu Polski – 1966 rok. Helena i Stanisław (stoją po bokach s. Bonifilii w rzędzie środkowym).

Po wojnie pracował jako leśnik, a po przejsciu na emeryturę krótko w zawodzie kupieckim. Jego żona zatrudniona była w Ośrodku Wypoczynkowym ” Leśnik w Łagowie. Po 1973 roku prowadził własny sklep. W latach 1946 – 1951 był przesłuchiwany przez reżim komunistyczny oraz prześladowany.  Pomimo wielu niepowodzeń, nie poddawał się, jednak działania te miały niestety duży wpływ na jego problemy zdrowotne. W 1965 roku przeszedł na emeryturę. Był też myśliwym.

W 1966 roku wziął udział, wraz z żoną Heleną w Zjeździe Rodzinnym w Pleszewie z okazji 1000 – lecia Państwa Polskiego. Jednym z powodów tak uroczystego spotkania było też 25 – lecie zaślubin Czesława i Pelagii Olenderków. Pelagia była jego siostrą. W latach 70. Stanisław kilka razy bywał w Krotoszynie u najmłodszego brata Feliksa Nawrockiego.

Miał żonę Helenę i czworo dzieci: Marcelego, Michała, Marię i Janinę (Kucharska). Zmarł w Łagowie Lubuskim w 1984 roku. Pochowany został na tamtejszym Cmentarzu.

Opracował: ppłk Krzysztof Feliks Nawrocki

Opracowano na podstawie:

• relacji Feliksa Nawrockiego (Taśma VHS z 1999 roku)
• „Dzieje rodzin z południowej Wielkopolski: Nawrocki – Danielak – Domagalski” – K. F.  Nawrocki, Warszawa 2014
• „Echa z grodu Krota”, A. Nawrocki, Krotoszyn 1967
• “Wspomnienia starego człowieka”, A. Nawrocki, Krotoszyn 1965
• Wspomnienia Kazimierza Nawrockiego – Ostrów Wlkp 2019