Roman Piotrowski – urodził się w rodzinie chłopskiej Władysława i Katarzyny Piotrowskich. Było to 14 lutego 1911 roku w Samoklęskach (Lubelskie). W latach 1918 – 1925 uczęszczał do szkoły powszechnej w Samoklęskach. Następnie udzielał się w harcerstwie.

W 1930 roku rozpoczął odbywanie zasadniczej służby wojskowej. Służył we Flotylli Pińskiej. Była to jednostka wojskowa Flotylli Pińskiej w Pińsku. Służba wojskowa na barkach spodobała mu się do tego stopnia, że pozostał w służbie zawodowej. Najpierw awansował do stopnia mat, a potem starszy mat.

We wrześniu 1939 roku walczył w ramach Flotylli Pińskiej z Rosjanami. Był dowódcą barki Flotylli Pińskiej. Niestety 28 września 1939 roku trafił do niewoli sowieckiej. Ze względu, iż nie był oficerem, w połowie listopada 1939 roku został zwolniony z sowieckiego obozu. Powrócił do rodzinnych stron, a następnie został członkiem Związku Walki Zbrojnej, przekształconym potem w Armię Krajową.

Po zakończeniu wojny w 1945 roku, Roman ponownie podjął się dalszej służby w Wojsku Polskim. Tym razem w Marynarce Wojennej. Przeniósł się z Samoklęsk do Gdyni. Zostaje dowódcą barki Marynarki Wojennej. Awansował do stopnia bosmana. Około 1974 roku został odznaczony medalem Marynarki Wojennej.

W 1959 roku Roman Piotrowski wziął ślub w USC w Gdyni z Janiną z Kosałkiewiczów. Nie uzyskał zgody przełożonych na ślub kościelny w 1959 roku. W czerwcu 1974 roku wziął upragniony ślub kościelny z ukochaną Janiną.

Janina w 1953 roku przeżyła tragedię z powodu śmierci męża Tadeusza Lisikiewicza, z którym miała dwóch synów: Jerzego (ur. 1932) oraz Romana (1939). Wcześniej, bo w 1952 roku umarł jej najstarszy syn Jerzy. Janina pracowała w handlu w branży spożywczej, a po roku 1970 była kucharką.

12 kwietnia 1986 roku Janina Piotrowska uczestniczyła w ślubie wnuczki Beaty Lisikiewicz i ppor. Krzysztofa F. Nawrockiego, który odbył się w Pałacu Ślubów w Warszawie.

Po przejściu na emeryturę Roman Piotrowski podjął się pracy jako ochroniarz w budownictwie gdyńskim. Od 1983 roku przeszedł już na całkowitą emeryturę. W latach 1983 – 1993 udzielał się w Związku Marynarzy Polskich w Gdyni. 

Zmarł 11 lutego 1996 roku w Gdyni. Pochowany najpierw w Gdyni, a w 2009 roku Jego prochy do Warszawy przewiózł syn płk rez. Roman Liskiewicz . Spoczywa wraz żoną Janiną na cmentarzu Ewangelicko Augsburskim w Warszawie.

Romana cechowała zawsze serdeczna dobroć i wyjątkowe poczucie humoru.