Jan Nepomucen Nawrocki – urodził się  9 maja 1813 roku w Konarzewie k. Krotoszyna. Najstarszy syn tabernatora konarzewskiego, kupca i szlachcica Kazimierza Nawrockiego (własnego Nawry) oraz Teresy z Sadowskich (herbu Lubicz). Ochrzczony dzień później w Baszkowie. Jego chrzestnymi byli: Mateusz Świątek i Marianna Małuszka. Miał troje rodzeństwa (Katarzyna zmarła po urodzeniu):  Józefę (ur. 1815), Franciszka (ur. 1817 – powstaniec styczniowy 1863) i Mikołaja (ur. 1822).

Był dobrze wykształcony, dzieciństwo i młode lata spędził w Konarzewie oraz Baszkowie. Za zgodą ojca Kazimierza – uczestnika Powstania Listopadowego, oraz dziadka Stanisława Sadowskiego, Jan wziął udział w Powstaniu Listopadowym 1830-1831. Był  świetnym jeźdźcem i żołnierzem 2 Pułku Ułanów KK. Od najmłodszych lat był doskonałym znawcą koni – interesował się wojskiem, a potem został kawalerem srebrnego krzyża Virtuti Militari (20 kwietnia 1831 roku) – za wyjątkową odwagę i męstwo w bitwie pod Wawrem (19.02. 1831), Grochowem (25.02.1831), Kurowem i Wawrem (3 marca 1831) oraz Dębem Wielkim (01.04.1831).

Po powrocie z powstania jego ojciec Kazimierz Nawrocki („Stanisław Nawrot”) zmuszony został do ucieczki z kraju, a Jan Nepomucen (operarius de Konarzewo) przez długi czas musiał się ukrywać przed zaborcami jako zwykły najemnik. Po powrocie do rodzinnego Konarzewa zajmuje się uprawą ziemi (agricola).

24 listopada 1839 roku wstępuje w związek małżeński ze szlachcianką Marianną Swędrowską z Lutogniewa, a w roku 1846 zostaje ojcem chrzestnym drugiej córki brata Franciszka Nawrockiego – Apollonii Nawrockiej. Jego świadkami na ślubie w Lutogniewie byli: Franciszek Mądry (Colonus) oraz Ferdynand Nawrocki (Colonus de Salnia).

Po ślubie rodzina Jana Nepomucena zamieszkuje w Konarzewie, gdzie na świat przychodzą kolejno dzieci: Jan (ur. 1841), Paweł (ur. 1843), bliźnięta Marcin (na cześć dziadka Marcina Nawrota zwanego Wielkim) i Franciszek (ur. 1845), Marianna (ur. 1853), Mikołaj (ur. 1855) oraz ponownie Marianna (ur. 1859).                                            

W 1847 roku wspiera brata Franciszka Nawrockiego (Jakuba Nawrota) w przygotowaniu oddziałów kosynierów do powstania poznańskiego 1848 (Wiosna Ludów). Po powstaniu przez wiele lat współpracował z młodszym Franciszkiem Nawrockim. Zmarł w 1897 roku w Konarzewie mając ponad 84 lata. Spoczął w Baszkowie na Cmentarzu Parafialnym. herb własny Nawry 1794~1795

Bibiografia:

• „Potomek Banity”, powieść historyczna oparta na faktach i wspomnieniach Franciszka Nawrockiego, aut. Antoni Nawrocki, maszynopis, wyd. w Krotoszynie 1971, Muzeum Regionalne im H. Ławniczaka w Krotoszynie;
• Wspomnienia starego człowieka, A. Nawrocki, maszynopis, wyd, w Krotoszynie 1967;
• Kwerenda genealogiczna rodziny Nawrotów i Nawrockich – nr L.dz. KG01/2015  z dnia 16 marca 2015 roku, wykonana przez kustosz Archiwum Archidiecezji Poznańskiej – Joannę Lewandowską, Poznań 2015 ;
• Kwerenda genealogiczna rodziny Nawrotów i Nawrockich – nr L.dz. KG02/2015 z dnia 27 kwietnia 2015 roku, wykonana przez kustosz Archiwum Archidiecezji Poznańskiej – Joannę Lewandowską, Poznań 2015 ;
• Kwerenda genealogiczna rodziny Nawrotów i Nawrockich – nr L.dz. KG2/215    z dnia 14 lipca 2015 roku, wykonana przez kustosz Archiwum Archidiecezji Poznańskiej – Joannę Lewandowską, Poznań 2015 ;
• „Dzieje rodzin z południowej Wielkopolski: Nawrocki – Danielak – Domagalski”, aut. Krzysztof  F. Nawrocki, wyd. I, Warszawa 2014;
• Pochodzenie i herby rodowe Nawrotów i Nawrockich z płd. Wielkopolski, zestawienie tabelaryczne, K.F. Nawrocki, Warszawa 2015.