Strona główna

Dzieje
Rodziny Patriotycznej

Serdecznie witam na mojej stronie!

 

Rodzina Nawrockich, podobnie jak wiele innych polskich rodzin, od zawsze kierowała się i kieruje fundamentalnymi wartościami opartymi o wiarę i patriotyzm. Te fundamentalne wartości to przede wszystkim: umiłowanie Ojczyzny, przywiązanie do wartości religijnych, wielopokoleniowa rodzinność, praca organiczna oraz pamięć o Przodkach.

Zasłużonych przedstawicieli rodziny Nawrockich i rodzin z nią blisko powiązanych jest tak wielu, że z przyczyn oczywistych, jak i obiektywnych nie mogę ich wszystkich zaprezentować. Jednak niemal wszyscy z nich są wymienieni w opisach, biogramach i wspomnieniach.

Na przestrzeni dziejów Rzeczypospolitej od XVII do XXI wieku bohaterowie rodzinni wykonywali różne zawody i pełnili różne funkcje społeczne. Byli wśród nich urzędnicy, żołnierze, duchowni, rzemieślnicy, przedsiębiorcy, kupcy, koloniści – rolnicy, nauczyciele i społecznicy. Rodzina  zawsze była wierna Rzeczypospolitej, swojej Ojczyźnie. Dawała odpór wrogom zbrojnie lub w konspiracji – tak bardzo charakterystycznej dla Polaków.

Pamiętać też trzeba mocno o niezwykle ważnej roli kobiet w rodzinie, na których to głównie spoczywał ciężar wychowania młodego pokolenia…

Krzysztof Feliks Nawrocki

Nawroccy

 

 100  –  LECIE 

ODZYSKANIA    NIEPODLEGŁOŚCI    PRZEZ    POLSKĘ

1918 – 2018

  
Od góry – od lewej dół, do prawej od góry w dół: Leon Nawrocki z młodym Wojciechem Korfantym w Poznaniu, rodzina Feliksa z Krotoszyna oraz Stefana Nawrockiego z Pleszewa (zjazd rodzinny w Pleszewie), rodzina Jana Nawrockiego z Krotoszyna (zaślubiny kpt. Władysława Nawrockiego w Sobiałkowie), rodzina Stefana Nawrockiego i Marii z Pleszewa, rodzina Michała Nawrockiego z Krotoszyna (foto Kobierno),  rodzina Feliksa Nawrockiego (ślub Feliksa oraz Ireny z Domagalskich w Krotoszynie).
Zapraszam!

Z okazji 100 lat Odzyskania Niepodległości

 wszystkim Polakom życzę wzajemnego zrozumienia. 

Dla naszej Polski warto szanować innych!

 

Kilka słów na powitanie...

Każda osoba odwiedzająca moją stronę powinna wiedzieć, że materiały tutaj zgromadzone, zbierane były przeze mnie przez niemal 35 lat tj. od 1983 roku.
Wcześniej czynił to mój wielki przodek i regionalista wuj Antoni Nawrocki w latach 1920 – 1983. To dzięki niemu wiemy dzisiaj tak wiele o Rodzinie Nawrockich.
Ja staram się kontynuować tą piękną tradycję upamiętnienia losów rodzinnych. Materiały, które znajdują się na tym portalu, w znakomitej większości są własnością autora i naszej rodziny oraz podlegają ochronie prawnej.
W tym miejscu pragnę podziękować pani kustosz Joannie Lubierskiej – Lewandowskiej z Biura Poszukiwań Genealogicznych ORIGO, za pomoc archiwalną oraz kwerendy prowadzone w Archiwach Archidiecezjalnych w Poznaniu, a także w Gnieźnie. Udało się odtworzyć dzieje kolejnych przodków rodzinnych jak: konfederat Marcin Nawrot zwany Wielkim, powstaniec listopadowy Kazimierz Nawrocki czy  Jan Nepomucen Nawrocki – ułan 2 pu.
Wyrazy wdzięczności kieruję do cioci Marii Nawrockiej z Olsztyna, która z radością w sercu podzieliła się wiedzą o rodzinie Jana Kantego Nawrockiego oraz Ludwika Zielezińskiego.
Pragnę wyrazić wdzięczność także mojej mamie – Krystynie Nawrockiej z d. Danielak, za okazaną pomoc w pełnej identyfikacji faktów dotyczących Rodziny Danielaków oraz za przekazany bogaty materiał ikonograficzny.
Podziękowania oraz uśmiech kieruję ku górze, w stronę mojej babci, Ireny Nawrockiej z d. Domagalska oraz dziadka Feliksa Nawrockiego, za bardzo obszerne informacje i nagrania nt. Rodziny Domagalskich i Nawrockich.
Dziękuję też dziennikarzowi krotoszyńskiemu panu Łukaszowi Cichemu za uzupełnienie wiedzy o naszej rodzinie i za to, że dba o mogiły wszystkich żołnierzy – patriotów.
Polecam  wszystkim  strony,  związane z poezją religijną, wojskową oraz patriotyczną!
Każdego odwiedzającego moją stronę rodzinną witam bardzo serdecznie !
 

Krzysztof Feliks Nawrocki

Bohaterowie

Oni nigdy się nie starzeją…

Dla nas Polaków są wieczni w chwale,

Są nieśmiertelni dla potomnych.

Pamiętać o nich trzeba nam stale…

Chcemy ich dobre wspominać hasła,

By żadna iskierka z ich nadziei nie zgasła,

Nie upadła poniżej ludzkiej godności istnienia.

Ich honor jest naszą i waszą siłą tworzenia,

Prawda ostoją, o którą tak dzielnie walczyli.

Zawsze upomni się o nich w złej chwili,

A nawet w czasie, kiedy my już zwątpimy,

Będzie świeciła światłem z nieba,

 Wskazując nam ich czyny.

 

Krzysztof Feliks Nawrocki

Warszawa, 7. 09. 2016r.

 

Rondo mjr. Władysława Nawrockiego s. Jana w Krotoszynie

Ulica powstańca Franciszka Nawrockiego s. Kazimierza 
w Ostrowie Wielkopolskim.




Najnowsze publikacje i aktualizacje

Dokumenty

Historyczne

Historyczne dokumenty Gorąco zachęcam do zapoznania się z

Zobacz
Ciekawe fakty

Dzieła

Dzieła Polecane zbiory Wśród dzieł należy wyróżnić obrazy

Zobacz
Ciekawe fakty

Ciekawostki

Ciekawostki Różne ciekawe fakty… Władysław Nawrocki s. Jana, po

Zobacz

Broń

Właścicielem praw autorskich do tekstów, zdjęć i innych opracowań genealogicznych, znajdujących się na stronie knawrocki.pl  – Dzieje Rodziny Patriotycznej jest autor tej strony.  Zgodnie z RODO oraz w zgodzie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim, jakiekolwiek kopiowanie i rozpowszechnianie zamieszczonych tu treści i zdjęć – bez zgody właściciela, będzie traktowane jako naruszenie praw autorskich i dochodzone prawem.

 

 

Kosa Bojowa

Spopularyzowana szczególnie w okresie Powstania Kościuszkowskiego. Z końcem XVIII wieku zapoczątkowano masowe wykorzystywanie przez chłopów polskich kosy w celach bojowych. Zaletą była powszechna dostępność, wystarczyło tylko odpowiednio postawić kosę na sztorc (patrz rysunek z Wiki powyżej). Była to bardzo skuteczna broń, przpominająca typowe piki i lance bojowe. Ich długość sprawiała, że w starciach całych oddziałów, a szczególnie w czasie walki wręcz na małą odległość, była niezwykle skuteczna i przydatna w działaniach bojowych. Zdarzało się, że wykorzystywana była przez jeźdźców np. w I bitwie pod Ignacewem przeciwko wojskom rosyjskim w czasie Powstania Styczniowego 1863/64, wykorzystywał ją z powodzeniem sierż. Franciszek Nawrocki (ur. 1817) - o ps. Jakub Nawrot. Wymagało to jednak ogromnej zręczności i odpowiedniej siły oraz koordynacji ruchów, gdyż jeździec w czasie walki musiał też odpowiednio prowadzić konia i błyskawicznie reagować na zmiany sytuacji na polu walki. Taki jeździec musiał mieć niezwykły zmysł i swobodę poruszania się konno w trakcie walki. Żołnierz wykorzystujący tę broń nazywany był "kosynierem".

Pistolet skałkowy

To głównie krótka broń palna z zamkiem skałkowym. Spopularyzowana na przełomie XVII i XVIII wieku. Powszechnie stosowana także przez polskich powstańców w XIX wieku. Zasięg jej wynosił do 50 m. W kawalerii pistolet ten używany był dosyć powszechnie, w piechocie posiadali tę broń głównie oficerowie, znacznie rzadziej podoficerowie. Kawaleria strzelała przeważnie z odległości około 20 m.  Ostatecznie zastąpiona i stopniowo wypierana od połowy XIX wieku przez pistolety kapiszonowe oraz przez rewolwery. Takiej broni używał w Powstaniu Kościuszkowskim por. Marcin Nawrot - zwany Wielkim, jego syn Kazimierz Nawrocki i jego młody syn kawalerzysta Jan Nepomucen Nawrocki w Powstaniu Listopadowym 1830/31, a także sierż. Franciszek Nawrocki (Jakub Nawrot) w Powstaniu Poznańskim 1848 i Styczniowym 1863.

Szabla

Szabla to wyjątkowo ulubiona broń biała polskiej szlachty. Wyparła ostatecznie w Polsce miecz w końcu XV wieku. W Europie znana już była od około V wieku, przybyła z dalekiej Azji i Persji. Jest długą i sieczną bronią białą. Wyróżnia się jednosieczną, charakterystyczną wygiętą głownią. Sama klinga szabli może być w samej części sztychowej poszerzona, czyli mieć ukształtowane tzw. "pióro", które zaczyna się zazwyczaj bardzo wyraźnym uskokiem na tylcu samej głowni (czyli inaczej młotkiem). Znacznie rzadziej – poszerzające się płynnie, bez tzw. charakterystycznego uskoku. Przez              lata wyodrębnił się tzw. "polski wzór szabli".                  W niektórych szablach, sam tylec pióra może być ostrzony (mówimy wtedy o szabli z tzw. piórem dwusiecznym). Przeznaczona jest głównie do zadawania cięć i pchnięć, czyli innymi słowy tzw. sztychów. Na pewno szabli używał komorzy  por. Marcin Nawrot "Wielki" z Konarzewa (ur. 1738) oraz jego zacni przodkowie, czyli jego ojciec Franciszek Nawrot (ur. 1696) oraz dziadek Łukasz de Nawrot (ur. 1662). Z pewnością, jako kawalerzysta, używał jej w Powstaniu Listopadowym Jan Nepomucen Nawrocki (ur. 1813) oraz jego bardziej znany brat Franciszek Nawrocki (ur. 1817), zwany Jakubem Nawrotem w Powstaniu Styczniowym 1863. Warto wiedzieć, że Franciszek Nawrocki był bardzo zręcznym szablistą.  Jego szabla i kosa wisiały na ścianie (jeszcze na początku XX wieku) nad jego łożem (wg Antoniego Nawrockiego). Na fotografii powyżej szabla tzw. francuska, chętnie używana przez polską szlachtę.