Stanisław Marciniak – urodził się w Zdunach w 1908 roku, Pochodził z rodziny patriotycznej. Jego żoną była Ewa Marciniak z Danielaków (zob. biogramy). Mieli dzieci: Bogdana, Irenę, Juliana, Mariana (harcmistrza ZHP) i Leszka.

Stanisław Marciniak był jednym z pierwszych opiekunów młodych harcerzy w Zdunach. Pracując z Jerzym Sperlingiem w latach 1924 – 1925 nie zdołał jednak zorganizować większej i trwałej grupy harcerzy na tym terenie. Udało to się dopiero jemu przyszłemu szwagrowi Ludwikowi Danielakowi (brat jego żony Ewy), który był zwolennikiem silnego harcerstwa patriotycznego i pro obronnego. Z harcerstwa Ludwika Danielaka wywodziło się wielu patriotów: jak Czesław Bardzik, Franciszek Jaskulski, czy Jan Matuszczak. Niewątpliwie jednak Stanisław Marciniak inspirował Ludwika Danielaka do takich działań patriotycznych jak polskie harcerstwo.

W tym czasie w Zdunach trwała cicha walka o wpływy polskie, ponieważ miasto Zduny w połowie było zamieszkane przez Niemców. Powstawały liczne organizacje jak: Giermek Zduny, Towarzystwo Obywateli Polskich (TOP), Kawalerka Górką, kontynuowało swoją działalność Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, kształtowało się harcerstwo, z którego rodowód swój czerpali wybitni Patrioci Polscy oraz późniejsi Żołnierze Wyklęci.

Stanisław Marciniak aktywnie wspierał harcerstwo, TOP oraz inne organizacje społeczne.

Około 1927 roku Stanisław ukończył Seminarium Nauczycielskie w Krotoszynie, a po jego ukończeniu od 1928 roku pracował na Poczcie Polskiej w Zdunach. Stanisław Marciniak utrzymywał bliskie więzi z patriotyczną rodziną Danielaków (patrz na zdjęciu powyżej), w tym szczególnie z Ludwikiem i Ewą Danielak. To między innymi za jego namową Ludwik Danielak został pocztowcem, pracując później na Poczcie Polskiej w Krotoszynie.

W latach 1935 – 1939 Stanisław Marciniak był aktywnym działaczem Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK). Niemal od samego początku pracował w Zarządzie PCK w Zdunach i Krotoszynie. Był sekretarzem zarządu PCK. Wspomina o tym fakcie Krotoszyński Orędownik Powiatowy.

Po wybuchu wojny w 1939 roku ewakuował się z rodziną w kierunku Włocławka, a potem do Rogoźna. Był poszukiwany przez władze niemieckie. Po wojnie ponownie podjął pracę na Poczcie Polskiej w Zdunach i zamieszkał wraz z Ewą w dawnym Domu Danielaków (Rynek w Zdunach).

Po II wojnie światowej Stanisław Marciniak został Naczelnikiem Poczty Polskiej w Cieszkowie k. Milicza. Pracował tam do około 1958 roku. W końcu lat 50. Mianowano go Inspektorem Poczty Polskiej w regionie południowej Wielkopolski. W tym charakterze pracował aż do emerytury.

Jego syn,  Marian Marciniak (bratanek Ludwika Danielaka), był najpierw zastępowym w 53 drużynie harcerskiej ze Zdun, potem harcmistrzem w Hufcu Krotoszyn oraz w Hufcu Toruń, a następnie założycielem drużyny harcerskiej w Cieszkowie. Pięknie grał na pianinie i był wszechstronnie uzdolniony.

W 1973 roku przechodzi na emeryturę ale nie rezygnuje całkowicie z działalności społecznej na rzecz miasta i regionu. Przed 1980 rokiem zwolennik przemian w Polsce.

Stanisław Marciniak zmarł w 1980 roku w Zdunach.

Opracował: ppłk mgr Krzysztof Feliks Nawrocki

Fot. Dom Danielaków w Zdunach. W okresie powojennym mieszkała tam patriotyczna rodzina Marciniaków.

     Fot.    Mogiła Stanisława i Ewy Marciniaków oraz ich zięcia Feliksa Szulgi w Zdunach.

Bibliografia i źródła:

-Relacja Ewy Marciniak, Zduny 1989;

-Relacja Krystyny Nawrockiej, Krotoszyn 1991/1999;

-„Krotoszyński Orędownik Powiatowy” nr 33, z 22.04.1936 r.

-Materiały i fotografie arch. Krzysztofa Nawrockiego, Warszawa;

-„Dzieje rodzin z południowej Wielkopolski: Nawrocki – Danielak – Domagalski”, Krzysztof Feliks Nawrocki, wyd. I Warszawa 2014;

-Informacje uzyskane od członków rodziny Kryg (Zduny) i Danielak (Gniezno);

– Materiały pozyskane z Izby Muzealnej w Zdunach