Urodził się w 1904 roku w Krotoszynie. Pochodził z rodziny o bardzo silnych tradycjach patriotycznych opartych wartości chrzescijańskie. Jego wielkimi wzorcami byli dziadek Franciszek, ojciec Jan Kanty oraz bracia Leon, Władysław, Edward i Stanisław. Jego matką była Michalina z Poplewskich.

To młodszy brat kpt. Władysława Nawrockiego, kawalera Virtuti Militari, zamordowanego przez Rosjan (NKWD) w Katyniu, Leona, Stanisława oraz Edwarda.

 

Antoni od najmłodszych lat interesował się historią, a szczególnie historią regionalną. Był obok Feliksa i Stefana (bracia stryjeczni) jednym z najmłodszych uczestników powstania wielkopolskiego 1918/1919. Pełnił rolę łącznika i gońca. Około 1917 roku ukończył szkołę realną w Krotoszynie. Następnie uczęszczał do Gimnazjum.

Po wojnie przeniósł się do Tułowic, a później do Niemodlina, Pracował też w Wałbrzychu i w Opolu. Zmarł w 1984 roku w Niemodlinie. Miał dwie córki.
Po wojnie wielokrotnie odwiedzał rodzinę swojego kuzyna Feliksa Nawrockiego z Krotoszyna z którym się przyjaźnił.

 

Antoni Nawrocki najbardziej zapisał się w kronikach Krotoszyna i powiatu swoją działalnością na rzecz upamiętnienia obyczajów ludowych ziemi krotoszyńskiej. Napisał wiele książek o legendach i historii miasta Krotoszyn oraz regionu. Dla nas najcenniejsze są  jednak Jego relacje o rodzinie Nawrotów i Nawrockich od XIV do XX wieku.

 

Do najważniejszych jego pozycji książkowych zaliczyć trzeba:

 

*  “Potomek Banity”, Krotoszyn 1971;

*  “Echa z grodu Krota” – Krotoszyn 1967;

*  “Wspomnienia starego człowieka”, Krotoszyn 1969;

*  “Legendy ziemi krotoszyńskiej” – Krotoszyn 1965;