Stefan Zieleziński – urodził się w 1895 roku w Krotoszynie (d. województwo poznańskie) jako syn Józefa Zielezińskiego i Kazimiery z d. Smodlibowska. Wcześniej rodzina Zielezińskich mieszkała w Bierutowie. W latach 1899-1906 młody Stefan uczęszczał do szkoły powszechnej, zaś w latach 1907-1911 do szkoły dokształcającej w Krotoszynie. Jego rodzeństwem byli:  Ludwik Zieleziński,  Franciszka Zielezińska,  Maria Zielezińska,  Wanda Zielezińska,  oraz Marta Zielezińska. Jego brat Ludwik Zieleziński był bohaterem Powstania Wielkopolskiego w Krotoszynie. Nie wiadomo jaką rolę pełnił w powstaniu Stefan i czy w nim uczestniczył.

Jego siostra Franciszka została żoną brata powstańca kpt. Władysława Nawrockiego – Edwarda Nawrockiego – krotoszyńskiego, a potem kępińskiego kupca. Przyjacielem Stefana Zielezińskiego był brat Władysława i Edwarda – powstaniec por. mar. Stanisław Nawrocki. Stefan Zieleziński był żonaty.

Stefan Zieleziński po swoim udziale w I wojnie światowej (wcielony był w 1914 roku do 37 niemieckiego pułku fizylierów) oraz w wojnie polsko – bolszewickiej 1920 roku (był kapralem), został zawodowym żołnierzem Wojska Polskiego (najpierw jako sierżant, potem starszy sierżant WP) i służył w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Warto podkreślić, iż brał aktywny udział w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 roku.

We wrześniu, pamiętnego 1939 roku, Stefan Zieleziński bierze udział – wraz ze swoim 14 Pułkiem Ułanów Jazłowieckich, w wojnie obronnej Polski. Między 23 a 27 września 1939 roku, niedaleko granicy z Rumunią spotkał kpt. Władysława Nawrockiego i namawiał go do przekroczenia granicy. Władysław Nawrocki jak wiemy, nie posłuchał jego prośby…

Stefan dotarł przez Rumunię najpierw do Francji, a potem do Anglii, gdzie poległ w wyniku wybuchu bomby lotniczej – w drugiej połowie 1941.

Odznaczony był między innymi brązowym Krzyżm Zasługi, Medalem 10 – lecia Niepodległości oraz Medalem Pamiątkowym za wojnę 1920 roku.