Miłosne

Miłosne Wiersze

miłość cierpliwa jest, nie zazdrości, nie unosi się pychą...

Wiersze z Tomiku Poezji:    “Polska Miłością, Kobietą i Światłem”.

 

Tęsknota

 

 Jeśli dając nadzieję nie dasz szansy,
Świat będzie uboższy o tę drobinę miłości,
o pocałunki, które nie sfruną w dolinę rzeki…
Świat będzie chłodniejszy,
bez tego rumieńca,
który nagłym przypływem nie
rozżarzy moich i Twoich policzków …
Świat cały będzie cichszy
o ten niespokojny stukot
serca poderwanego do lotu,
o rytm jego wyczekiwania,
Świat będzie uboższy
o telefon bez odpowiedzi,
o nie wysłany list…
Drżący żywy świat zastygnie…
Przyroda pozostanie smutna…
Bo nie doświadczy świadectwa przyjaźni,
nie poczuje jego piękna.
Nie dostrzeże niecierpliwości dłoni i ust,
zatęskni za radością głosów i spojrzeń,
które ją hipnotyzują i dają siły, by żyć!

 

Krzysztof Feliks Nawrocki

 

 

 

 

 Miłość

 

 Bo miłość to spojrzenie,

Wielkie serca oczekiwanie.

To nadzieja i radość,

Spotkać może każdego na swej drodze.

Miłość, ta prawdziwa, jest wieczna,

Mało zazdrosna, wyrozumiała,

Wybaczająca i nader cicha,

Ponad wszystko trwała…

Czasem dumna w uniesieniu.

A ostoją i mocą jej, jest przyjaźń,

Jak przystań na drodze życia…

 

Krzysztof Feliks Nawrocki

 

 

 

      

Dotyk

 

 

Dotknęłaś wzrokiem mgły porannej,

   Lecz ta szybko się rozpłynęła.

 

   Dotknęłaś ręką maleńkiego jeża,

   Ten ukłuł  cię boleśnie.

 

   Dotknęłaś listka jesiennego,

          Ale i on zerwał się, wirując poleciał dalej.

 

   Dotknęłaś dłoni ukochanego,

              On chwycił Twoją rękę i wtulił w nią wargi…

 

 

Krzysztof Feliks Nawrocki

 

 

 

Taniec uczuć

 

 

Cudowne uniesienie blasku mgławic serca

Co w gwiazdy miłości się zmieniają.

Rysujesz wewnątrz kontur dopieszczenia,

Złe chwile uczuć załamania wszak nie znają…

 

Lecz, kiedy przyjdzie chwila naszych marzeń,

Utopisz wargi w mocy przemienienia.

Dokoła tyle przeżyć – tyleż zdarzeń,

Nie zaznasz wcale bólu ni zdziwienia.

 

Nabrzmiałe, skrzydlate ze szczęścia motyle,

Wydarte z przegięciny bioder wszeteczeństwa.

Jestestwem całym wsparte, aż czoło pochylę

I ścieżką własną docierasz jakby do małżeństwa.

 

Lecz to nie ono daje tyle mocy trwałej,

Acz przywiązanie uczuć do daru zrozumienia.

O ogród tajemny dbaj w miłości całej,

Bez żadnych granic, a nawet własnego westchnienia.

 

 

Krzysztof Feliks Nawrocki

 

 

 

 

Leave a Reply